Bulimia to inaczej żarłoczność psychiczna. Nazwa ta pochodzi od bulimis, co oznacza byczy głód. Charakteryzuje się chorobliwym objadaniem się, po którym następują czynności mające na celu przeciwdziałania tyciu, jak np. prowokowanie wymiotów. Badania przeprowadzone wśród Polaków wykazują, że 81% dziesięciolatków boi się, że kiedyś utyje, 91% nastolatków myśli o swojej wadze i stosuje diety.
Ten rodzaj zaburzenia łaknienia ma istotny wpływ na funkcjonowanie osoby chorej. Osoby cierpiące na bulimię charakteryzują się często dążeniem do perfekcji, niskim poczuciem własnej wartości oraz brakiem pewności siebie. Nie potrafią one okazywać negatywnych emocji, dokuczają im wahania nastroju. Zaburzenie odżywiania tego typu, może się wiązać z problemami rodzinnymi lub konfliktami, nadmierną lub niedostateczną opieką, a także brakiem jednego z rodziców. Dziecko może uczyć się chęci odchudzania się obserwując swoją matkę. Prawdopodobieństwo zachorowania na bulimię rośnie, jeżeli matka nieustannie stosuje różnego rodzaju diety, przywiązuje nadmierną uwagę do wagi swojej, jak i najbliższych, w niestosowny sposób komentuje wygląd innych.
Co zatem zrobić, aby odpowiednio szybko rozpoznać, że nasze dziecko cierpi na chorobliwe objadanie się?
Przede wszystkim zwróćmy uwagę na ilość spożywanego pokarmu oraz odstępy między posiłkami. Jeśli dziecko wręcz pochłania jedzenie, a po niedługim czasie udaje się do łazienki i wymiotuje – może to świadczyć o zaburzeniu. Bulimik nie kontrolując swojego zachowania w momencie napadu żarłoczności, odczuwa wyrzuty sumienia. Chcąc je zagłuszyć, prowokuje wymioty. Oczywiście robi to tak, aby nikt z domowników się nie zorientował, że jest coś nie w porządku. Jeśli w domowej apteczce są środki przeczyszczające to należy zwrócić uwagę, czy przypadkiem ich nie ubyło.Bulimia powoduje zmiany zarówno fizyczne, jak i psychiczne. Należą do nich: odwodnienie, zaparcia, bóle głowy, ospałość, uszkodzenia szkliwa zębów, poczucie wstydu, niechęć do samego siebie.
Możemy wyróżnić dwa typy bulimii – przeczyszczający i nieprzeczyszczający. Pierwszy polega na prowokowaniu wymiotów oraz stosowaniu środków przeczyszczających, po napadzie żarłoczności. Drugi natomiast polega na stosowaniu restrykcyjnej diety albo uprawianiu wyczerpujących ćwiczeń, nazywana bulimią sportową.Rodzic, który podejrzewa, że jego dziecko cierpi na bulimię, powinien zwrócić szczególną uwagę na zachowanie i wygląd swojej pociechy. Obrzęk dłoni, twarzy, problemy ze szkliwem, przemęczenie świadczą o pierwszym typie bulimii. Jeśli natomiast dziecko zaczyna wyraźniej interesować się sportem, uczęszcza na dodatkowe zajęcia sportowe w szkole lub poza nią i bardzo szybko chudnie to może świadczyć o drugim typie tej choroby.
Jak leczyć ten rodzaj zaburzenia?
Powinniśmy skontaktować się z lekarzem pierwszego kontaktu, psychologiem lub psychiatrą. Proces leczenia bulimii jest długi, trudny i stosuje się w nim głównie psychoterapię z farmakoterapię.
Jeżeli chodzi o psychoterapię, to jest to zazwyczaj terapia poznawczo-behawioralna. Opiera się ona na założeniu, że wzorzec fałszywego myślenia o swoim ciele, może być rozpoznany i zmieniony, poprzez eliminację niezdrowej reakcji na jedzenie. Istotną rolę odgrywa tu też edukacja żywieniowa, dzięki której dziecko poszerza swoją wiedzę o zdrowym odżywianiu.
