Większość z nas potrafi błyskawicznie wskazać szufladkę gatunkową swojego niemowlaka według typologii Tracey Hogg. Ale co, kiedy dziecko z żywczyka, średniaczka, aniołka lub poprzeczniaka wyrasta na małą bestię? Spieszymy na pomoc z charakterystyką.
Nietoperz nocny przelot
To małe i urocze stworzenie najchętniej grasuje w nocy. Ma umiejętność echolokacji – sygnałami dźwiękowymi lokalizuje miejsce pożywienia, zabawek i spoczynku rodziców. Podczas snu zwisa głową w dół zaczepiony palcami stóp o krawędź łóżka, przyprawiając opiekunki i babcie na nocnej szychcie o zawał serca. Żeruje na kanapkach bez masła, drobiowych kotlecikach i danonkach. Innych potraw nie bierze do ust. Wszelkie próby wprowadzenia zmian w trybie życia nietoperza powodują drętwotę ciała, bezdech i pad na ziemię. Czas występowania: 1,5-4 lata.
Lisek chytrusek
Strategią na przetrwanie tego małego drapieżnika jest symulacja. Bolący brzuch przed klasówką, zwichnięta nóżka w czasie wspólnego wypadu narciarskiego, a zwłaszcza wtedy, gdy lisek zorientuje się, że jest najgorszy w grupie. Kończyny krótkie, lecz wytrzymałe, u niektórych podgatunków bardzo cienkie. Żyje samotniczo, bo dzielenie się z kolegami przekracza możliwości emocjonalne liska. Pomimo delikatnej aparycji należy do gatunków znakomicie znoszących presję. Choć często cierpi na umiarkowaną odmianę wścieklizny, nie jest zagrożony wyginięciem. Czas występowania: 5-9 lat.
Żmijka bardzo jadowita
Ma małe ostre zęby, którymi co rusz kąsa rękę przeprowadzającą ją przez ulicę. Żmijka wije się w zmiennych okolicznościach przyrody z równym sukcesem. Do każdej dorosłej osoby szczebioce „ciociu”, a w tym czasie dwulatka przyszywanej cioci dyskretnie kopie w goleń, żeby oddał batona. Relacja żmijki z otoczeniem polega na ustawicznej prowokacji i reakcji: „Antek, złap mnie! Proszę panią, a Antek mnie goni”. Na szczęście w porównaniu z dorosłymi żmijami charakteryzuje się niewielką toksycznością, więc powoduje tylko miejscowy paraliż i krótkotrwały ból. Czas występowania: 4-7 lat.
