Jedną z przyczyn depresji poporodowej są najprawdopodobniej wahania hormonalne, m.in. hormonów: płciowych, tarczycy czy nadnerczy. Powodują widoczną w tym schorzeniu, często skrajną, zmienność nastrojów. Depresja poporodowa nierzadko jest diagnozowana z opóźnieniem. Problem ten nie dotyczy tylko mieszkanek wsi oraz małych miast, ale również kobiet z dużych aglomeracji miejskich. Do najczęstszych objawów tej choroby zalicza się:
- zaburzenia snu,
- niechęć do przyjmowania pokarmów,
- brak radości z kontaktów z dzieckiem,
- poczucie, że nie realizuje się swoich obowiązków, głównie względem dziecka, poczucie nieudolności i nieodpowiedzialności,
- obsesyjne impulsy i myśli związane z przemocą wobec dziecka, co może powodować unikanie kontaktów z dzieckiem,
- płaczliwość, skargi na nieznośny smutek i zmęczenie,
- przekonanie o niskiej atrakcyjności,
- wysoki poziom lęku,
- zależność samopoczucia od wydarzeń bieżących, gorszy nastrój pod koniec dnia.
Należy mieć świadomość, że depresja poporodowa może rozwinąć się w ciągu sześciu tygodni po porodzie. Jeżeli zaobserwujemy, że mimo upływającego czasu, kobieta nadal wydaje się przybita, nie odzyskała pewności siebie, nie umie zorganizować swojej pracy a także jest niezwykle drażliwa – warto jak najszybciej skonsultować to ze specjalistą. W niektórych sytuacjach może okazać się konieczne przepisanie leków psychotropowych. Ich przyjmowanie powinno odbywać się pod nadzorem lekarza psychiatry.
Odpowiednio dobrane leczenie pozwala utrzymać karmienie piersią, a przede wszystkim przywraca optymalne warunki rozwoju malucha, opartego na bliskiej, czułej i pozytywnej relacji z matką.
Bibliografia:
- Bilikiewicz A., Pużyński S., Rybakowski J., Wciórka J. (red.), „Psychiatria”. Urban&Partner, Wrocław:2002.
- Dudek D., Zięba A. (red), „ Wiedzieć, aby pomóc.”, Wydawnictwo Medyczne, Kraków :2002.
- Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD-10. Opisy kliniczne i wskazówki diagnostyczne. Uniwersyteckie Wydawnictwo Medyczne „Vesalius” Kraków-Warszawa- 2000 r.
