Od 13 listopada do 2 lutego 2012 roku w Muzeum Narodowym w Gdańsku będzie prezentowany cykl obrazów "Zabawy dziecięce" znanego hiszpańskiego malarza Francisca de Goi y Lucientes (1746-1828). Dzieła tego wysoce cenionego artysty rzadko goszczą w naszym kraju – jak dotąd polska publiczność najczęściej mogła oglądać prace graficzne jego autorstwa. Gdańska wystawa daje nam niecodzienną okazję obejrzenia obrazów Goi z wczesnego okresu twórczości, gdy styl artysty ulegał przemianom, ukierunkowując się na zainteresowanie człowiekiem i stwarzanie wokół niego atmosfery powściągliwej żywiołowości. Swobodna technika malarska Goi była ówcześnie przedmiotem krytyki – jego dzieła sprawiały bowiem wrażenie niedokończonych i były dalekie od maniery akademickiej perfekcji.
Cykl sześciu obrazów prezentowanych na gdańskiej wystawie pełny jest subiektywnych refleksji nad otaczającą malarza rzeczywistością, przemyślnie ukrytych w obrazach dziecięcych rozrywek. Artysta, ukazując sztukę zabawy, sam bawi się sztuką. Zabawy dziecięce należą do zbiorów madryckiej fundacji FUSARA. Jej założycielką była Carlota de Santamarca y Donato (1849-1914), druga hrabina Santamarca, która założyła działające do dziś sierociniec i szkołę dla doświadczonych przez los dzieci. To właśnie tam, w Colegio Santamarca, umieszczono należący do jej rodziny oryginalny cykl sześciu obrazów (Dzieci bawiące się w żołnierzy, Dzieci przy zabawie "Pidola" lub Recorrecalles, Dzieci bawiące się w korridę, Dzieci bijące się i bawiące na huśtawce, Dzieci bijące się o kasztany, Dzieci szukające w ruinach ptasich gniazd). Historyczna przeszłość tej serii obrazów jest ciekawa – można poprzez nią poznać kolekcjonerskie losy dzieł Goi. Prace tego hiszpańskiego malarza są nie tylko obrazami o wysokiej jakości artystycznej, ale także stanowią ilustrację interesujących przemian w osiemnastowiecznym malarstwie europejskim pod względem nowej ikonografii i środków artystycznego przekazu osadzonych między klasycyzmem a romantyzmem.
