Twoje dziecko jest zamknięte w sobie i woli poczytać komiks lub książkę, niż szaleć z kolegami na szkolnym boisku? Być może twoja pociecha, uważana do tej pory za osobę nieśmiałą, posiada naturę introwertyka.
Co oznacza bycie introwertykiem?
Introwertyzm to typ osobowości, w którym osoba skupia się na własnemu wnętrzu (intra – wnętrze, vertre – zwracać się).
Ten typ osobowości czerpie energię z własnego życia wewnętrznego i najlepiej czuje się w samotności, skupiając uwagę na swoich odczuciach i często bujając w obłokach. Tak naprawdę jednak nikt nie jest introwertykiem czy ekstrawertykiem w stu procentach. Cechy te są zbalansowane w różnych proporcjach.
Najczęściej introwertycy najlepiej czują się w samotności, a kiedy przebywają w towarzystwie, wolą bardziej kameralne spotkania i interesujące rozmowy – w większej grupie ludzi nie są w stanie się odnaleźć i czują dyskomfort. Introwertyk nie lubi tzw. „rozmów o niczym”, uważa je za bezużyteczne i jałowe. Jest dobrym słuchaczem, który zwraca uwagę na swojego rozmówcę i jest niezwykle empatyczny. Introwertycy dokładnie analizują konkretne sytuacje i rzadko zdarza im się działać pod wpływem chwili. Aby się skupić, potrzebują ciszy, hałas uniemożliwia im normalne funkcjonowanie.
Introwertycy często bywają utożsamiani z osobami nieśmiałymi, jednak ich decyzja o pozostawaniu na uboczu nie wynika z lęku przed oceną, lecz raczej niechęci do kontaktów społecznych.
Jak pomóc małemu introwertykowi?
Nie starajmy się zmieniać małego introwertyka w osobę, którą nie jest. To, że nasza pociecha nie jest tak otwarta w kontaktach z rówieśnikami jak Asia czy Hania, lub nie jest tak przebojowa jak Tomek, nie oznacza, że jest gorsza. Nie każmy dziecku robić rzeczy, które powodują u niego dyskomfort. Uczmy raczej, jak funkcjonować w społeczeństwie, ale na jego własnych zasadach. Maluch wcale nie musi zachowywać się tak jak inni – musi być po prostu sobą.
Introwertycy cenią spokój i ciszę. Po powrocie ze szkoły nie bombardujmy malucha nadmiarem bodźców i pytań, lecz dajmy czas na wyciszanie i odpoczynek. Najlepiej, aby pociecha posiadała swój pokój, w którym będzie mogła „naładować baterie”. Jeśli jednak nie mamy takiej możliwości, dziecko powinno mieć w domu miejsce, w którym nikt nie będzie mu przeszkadzał.
Introwertycy posiadają zazwyczaj kilku bliskich znajomych z którymi lubią spędzać czas. Nie zmuszajmy dziecka do grupowych form spędzania aktywności, takich jak kluby sportowe czy przyjęcia, o ile sam maluch nie wyrazi chęci uczestnictwa w takich przedsięwzięciach.
Pamiętajmy, że każdy człowiek jest inny i wyjątkowy. Nie starajmy się zmieniać na siłę naszej pociechy, lecz zaakceptujmy ją taką jaka jest. Naszym zadaniem jako rodziców nie jest sprawienie, aby maluch był głośny i przebojowy, lecz to, aby stał się szczęśliwym i spełnionym człowiekiem.
