NIEDOBÓR HORMONU WZROSTU
Hormon wzrostu jest wydzielany przez przysadkę mózgową, a jego główna funkcja to zwiększanie masy ciała i jego wzrost. Ma też wpływ na gospodarkę węglowodanową. Niedobór hormonu wzrostu jest rzadką przyczyną niskorosłości i występuje z częstością 1:4000 do 1 : 10 000.
Przyczynami niedoboru mogą być:
-
uszkodzenia przysadki mózgowej
-
guzy ośrodkowego układu nerwowego
-
zaburzenia rozwojowe
-
urazy
-
zakażenia ośrodkowego układu nerwowego
-
zachwianie gospodarki fosforanowej,
-
czynniki genetyczne
-
zła dieta
Na tą przypadłość może wskazywać przedłużająca się żółtaczka i charakterystyczny kształt głowy u noworodka. Jednak objawy te nie są specyficzne i często diagnoza nie jest stawiana zaraz po urodzeniu. Niepokojące stają się późniejsze symptomy, czyli opóźnienie wyrzynania ząbków, zmniejszona elastyczność i pigmentacja skóry. Dziecko emocjonalnie i psychicznie rozwija się prawidłowo, ale głównym objawem jest znaczące odstawanie od rówieśników pod względem wzrostu. Nieleczone może być o kilkadziesiąt cm niższe niż zdrowy rówieśnik.
Diagnoza niedoboru hormonu wzrostu u dziecka może być postawiona w oparciu o siatkę centylową, jest to zbiór danych o wzroście i wadze zdrowych dzieci. Jeśli dziecko odstaje od rówieśników o 3 centyle można stwierdzić, że istnieją nieprawidłowości w jego wzroście, gdyż jest ono niższe od 97% zdrowych dzieci w tym samym wieku. Ponadto wykonuje się badanie krwi i pracy przysadki. Ważny jest też wywiad przeprowadzany z rodziną, który może wskazać na czynniki genetyczne jako przyczynę niedoboru hormonu wzrostu.
W zależności od czynnika wywołującego niedobór hormonu, leczenie może przybierać różne formy od zmiany diety przez usuwanie zakażeń do wycinania guzów. Najczęściej jednak w przypadku niedoboru, hormon wzrostu podaje się z zewnątrz, w dawkach ściśle określonych przez lekarza- aby pobudzić wzrost. Terapia taka trwa zwykle kilka lat, ale jest skuteczna. Im szybciej nieprawidłowości zostaną wykryte tym większe szanse na pełne wyleczenie.
