2 kwietnia obchodzimy Światowy Dzień Świadomości Autyzmu. Jego celem jest podnoszenie świadomości społecznej tego zaburzenia. Obchodom towarzyszy akcja “Zaświeć się na niebiesko”. Podświetlanie budynków na niebiesko jest oznaką solidarności z osobami z autyzmem oraz ich rodzinami.
Autyzm diagnozowany jest u 1 na 150 dzieci w Europie. Pomimo licznych badań naukowych wciąż pozostaje zagadką. Wiemy, że jest to zaburzenie rozwoju, a osoby z autyzmem uczą się i odbierają świat w nietypowy sposób.
Zrozumienie autyzmu komplikuje fakt, że u każdej osoby objawia się w unikalny sposób. Istnieją cechy wspólne tego zaburzenia, ale dwie osoby z autyzmem mogą zachowywać się zupełnie różnie. Obecnie naukowcy mówią o autyzmie jako o spektrum zaburzeń, tzn, że objawy mogą być nasilone od lekkich do bardzo silnych.
Prezentujemy kilka przykładowych sylwetek osób z diagnozą autyzmu i Zespołu Aspergera.
Kamil jest fanem lotnictwa
Kamil ma 14 lat. Chodzi do szkoły w sąsiedztwie swojego domu. Interesuje się konstruowaniem i chciałby zostać inżynierem lub pilotem. Zespół Aspergera zdiagnozowano u niego 2 lata temu. Chłopiec ma kilku kolegów. Zdarza się, że w szkole inni uczniowie śmieją się z niego, bo chodzi w niezgrabny sposób i odpowiada na pytania nauczyciela w dziwny sposób. Niewiele mówi o sobie. Na lekcjach jest milczący. Za to w domu chętnie opowiada każdemu z domowników o samolotach. Spędza popołudnia konstruując własne modele.
Szymon jest ciągle aktywny
Szymon ma 7 lat, uwielbia kąpiele w wannie oraz pływanie w basenie. Jest aktywnym chłopcem, przez większość dnia biega po mieszkaniu lub po szkole, podskakuje, macha rękoma, kiedy coś go zaciekawi. Szymon chodzi do szkoły terapeutycznej, ma diagnozę autyzmu i niepełnosprawności intelektualnej, niektórzy nazywają ten zestaw niskofunkcjonującym autyzmem. W szkole uczy się porządkować swoje ruchy, być bardziej samodzielnym oraz wyrażać swoje potrzeby. Nie mówi, ale wskazuje niektóre rzeczy na obrazkach: np. jeść, pić, jeszcze, kąpiel. Zazwyczaj Szymon jest radosny, a kiedy ma złe dni, gryzie swoje ręce i głośno krzyczy. Nie można zrozumieć, co go przygnębia.
Bartek czyta więcej niż inni
Bartek ma 13 lat, bardzo dużo czyta, uwielbia książki z gatunku fantastyki. Nie mówi, ale doskonale rozumie, co się wokół niego dzieje. Komunikuje się za pomocą obrazków i specjalnego systemu pisania na klawiaturze. Bartek dobrze się uczy, a szczególnie fascynuje się literaturą. Nie patrzy w oczy podczas próby kontaktu, często porusza rękoma i nogami w różnych kierunkach tak, że rozmówca, który go nie zna, może uznać, że chłopak jest we własnym świecie i kompletnie nie słucha. Bartek chciałby mieć więcej znajomych, martwi się o przyszłość. Bardzo dobrze radzi sobie w znanych miejscach, ale kiedy jest w tłumie ludzi lub w miejscach, gdzie jest głośno i dzieją rzeczy niespodziewane, chłopiec czuje się przytłoczony. Wydaje mu się wtedy, że chaos w jego umyśle staje się nie do opanowania.
Ula szuka pracy w laboratorium
Ula ma 25 lat, skończyła studia z analizy chemicznej. Na studiach nie miała wielu znajomych, uważa że nie pasuje do życia studenckiego. Ma kilku bliskich przyjaciół, których poznała w dzieciństwie. Najbliższą osobą, z którą może czuć się w pełni swobodnie jest jej narzeczony Robert. Ula zawsze czuła, że brak jej porozumienia z innymi ludźmi oraz że patrzy na świat w specyficzny sposób. Dostosowanie się do innych i rozmowy wymagają od niej wiele wysiłku i ciągłego kontrolowania się, myślenia o tym jak należy się zachować, co druga osoba może mieć na myśli. Najgorsze jest plotkowanie lub ironiczne żarty. W szkole średniej miała problemy z dostosowaniem, ma diagnozę Zespołu Aspergera. Martwi się czy znajdzie pracę i że nie poradzi sobie z kontaktem ze współpracownikami.
Ewa preferuje spokój
Ewa ma 52 lata. Od 15 lat mieszka w Domu Pomocy Społecznej. Lubi spacery oraz zacisze własnego pokoju, a zwłaszcza swój ulubiony fotel. Ewa ma własną rutynę dnia, którą codziennie podąża i nie lubi zmian. Kiedy dzieje się coś nieoczekiwanego, zaczyna zachowywać się bardzo emocjonalnie i trudno jest jej uspokoić się. Nie mówi, ale osoby, które znają ją od wielu lat potrafią dobrze rozpoznać co chce zakomunikować. Uwielbia, kiedy odwiedza ją rodzina, a zwłaszcza młodsza siostra oraz jej dzieci.
Jeżeli chciałbyś zdobyć więcej informacji na temat autyzmu, zapraszamy na stronę http://www.polskiautyzm.pl
