Aktywność twórcza jest jedną z podstawowych aktywności człowieka. Już od najmłodszych lat człowiek ma potrzebę tworzenia, wymyślania różnych rzeczy. Odbywa się to niezależnie od miejsca, w którym się znajduje i czasów, w jakich żyje.
Aby to potwierdzić wystarczy sięgnąć do opracowań m.in. z historii, historii sztuki, kultury czy nauki. Ukazują one niezwykłe możliwości ludzkiego umysłu, jako źródła twórczych pomysłów; pokazują jak wielka jest potrzeba tworzenia.
Aktywność artystyczna jest bardzo charakterystyczna dla okresu dzieciństwa. Wraz z rozwojem umysłu i ciała małego człowieka, rodzi się w nim potrzeba do wymyślania, wyrażania siebie poprzez działania artystyczne. Stają się one jednocześnie źródłem zabawy, która dla małego dziecka jest celem samym w sobie. Akt twórczy, „dzieło” jakie dziecko w czasie tej zabawy stwarza jest produktem nieco „ubocznym”.
Dzieci bardzo wcześnie wykazują ogromne zainteresowanie wszystkim co je otacza. Uwielbiają dotykać, smakować, próbować. Ściskają, uderzają, machają wszystkim, co wpadnie im w ręce, sprawdzając na wszystkie sposoby każdą rzecz. Taki też ma początek tworzenie przez nich różnych „dzieł”. Poznają kredki, farby, rozmaite masy plastyczne, w większości nie nadające się do spożycia (chociaż to akurat maluchom nie przeszadza w konsumpcji).
Sprawdzają, jaki efekt dają różnorodne ruchy, jakie możliwości kryje w sobie dana rzecz. Dopiero po poznaniu jej dokładnie, rozpoczyna się etap „świadomego” wykorzystania przedmiotu. Kredki zaczynają służyć do rysowania, farby do malowania, a instrumenty do grania.
Z piasku i plasteliny powstają ciasteczka i babeczki „na niby”; dziecko zaczyna rozumieć samą twórczą zabawę i proces konstruowania różnych rzeczy. Z klocków powstają rozmaite budowle, postacie, konstrukcje. Masy plastyczne ukazują szerokie możliwości wykorzystania: wyciskanie, wyklejanie, tworzenie kształtów itp.
Figurki, przedmioty, zabawki zaczynają żyć własnym życiem udając różne przedmioty, a to stając się częściami zupy w zabawie „w dom”, a to zamieniając się w broń czy przedmioty codziennego użytku.
Ważną rolą rodzica, wychowacy, opiekuna jest zachęcanie dziecka do aktywności twórczej. Wybór dziedziny, obszaru zainteresowań, który na dłużej pozostanie z dzieckiem niech będzie jego decyzją. Zachęcenie do próbowanie – jest rolą dorosłych.
Staraj się, by dziecko próbowało różnych dyscyplin, dziedzin. Niech będzie twórcze każdego dnia, w codziennych sprawach. Pozwól mu udekorować swój pokój, nawet jeśli jedna ze ścian nie będzie wyglądała, tak jak życzą sobie „perfekcyjne mamy”. To jego pokój. Ty z pewnością swój też urzadzasz według SWOJEGO upodobania.
Bawcie się jedzeniem, próbujcie nowych smaków. Wykorzystujcie przedmioty w nietypowy sposób. Wymyślajcie nowe zabawy. Twórcze swoje gry.
Pomysł na grę.
Przygotuj kartki papieru (mogą byc kolorwe, ozdobione przez dziecko). Rozłóż lub przyklej je taśmą do podłogi. Powinno ich być tak dużo, jak dużo wymyślicie zadań i jak długo chcecie się bawić. Można zrobić kilka „rund”. Układaj je w długiego węża, figurę geometryczną, kształt, tak, by można było przechodzić z pola na pole.
Potrzebujesz jeszcze kostki np. z pianki i taką ilość zadań, jaką masz przygotowaną ilość kartek. Zadania wybierz z różnych dziedzin – ruch, teatr, plastyka, zagadka, ćwiczenie pamięci itp.
Możesz napisać je na kartkach od spodu lub ponumerować kartki i przypisac numerom zadania.
Zasady gry są proste. Rzucasz kostką, wskakujesz na pole, wykonujesz zadanie. Zabawę może kończyć jakaś nagroda. I tu inwencja zostaje dla osób dorosłych. Sama gra jest już świetną zabawą, czymś niezwykle przyjemnym, gdyż spędzacie czas razem (np. całą rodziną).
[dropcap style=”round”]Polecamy[/dropcap]