Umiejętności teatralne to nie tylko umiejętność recytowania wierszyków, udawania różnych rzeczy czy zapał do wszelkich występów.
– Małgosiu, powiedz wierszyk… – Na ilu spotkaniach rodzinnych pojawiają się takie słowa? Pewnie dość często.
Rodzice chcą pochwalić się talentami i umiejętnościami swoich pociech. Dzieci również chętnie korzystają z takiej okazji. Są w centrum uwagi, najczęściej są chwalone, zachęcane. Wszyscy na nie patrzą. W oczach gości pojawia się zachwyt, uznanie, radość. Dla dziecka to ogromna nagroda.
Jednak nie chodzi o to, by przy każdej możliwej okazji dziecko było „gwiazdą” i prezentowało przed wszystkimi swoje talenty. Ważniejsza sprawą jest rozwijanie umiejętności teatralnych, zwłaszcza, gdy dziecko ma ku temu predyspozycję i przede wszystkim ochotę do takich działań.
Zajęcia teatralne zazwyczaj skupiają się na kilku blokach, o których warto pamiętać i wykorzystać tą wiedzę w swoim otoczeniu „dziecięcym”.
Mały aktor
Mały aktor powinien ćwiczyć swój aparat mowy. Szczególnie korzystne jest to w przypadku małych dzieci, u których pojawiły się problemy w tym obszarze. Zestaw ćwiczeń może przygotować logopeda (jeśli mamy od niego zalecenia dotyczące ewentualnej terapii i wsparcia).
Ćwiczenia polecane to m.in.:
– ćwiczenia języka (m.in. wysuwanie, liczenie zębów, masowanie policzków od wewnątrz, lizanie)
– ćwiczenia warg (m.in. cmokanie, wysuwanie, otwieranie, zamykanie ust, dmuchanie przez słomkę)
– ćwiczenia żuchwy (m.in. ziewanie, stukanie zębami, żucie)
– ćwiczenia głosowe (m.in. wypowiadanie samogłosek – wolno i długo, szybko i krótko, przechodząc płynnie z jednej samogłoski w drugą, nucenie, śpiewanie, naśladowanie dźwięków)
Kolejną bardzo przydatną umiejętnością małego aktora jest świadome i uważne wykorzystywanie swojego ciała. Dzięki ćwiczeniom i zabawom ruchowym, dziecko rozwija koordynację, kondycję, świadomość ciała. Doskonale sprawdza się: taniec, zabawy ruchowe, naśladowanie zwierząt, postaci czy „kalambury”.
Szczególnie lubianą przez dzieci zabawą jest „rzeźbiarz”. Zabawa występująca w wielu wariantach, polega na ustawianiu siebie albo innej osoby w określonej pozycji sugerującej czynność, zawód. Inne osoby odgadują wówczas, kim jest „rzeźba”.
W ramach zajęć teatralnych pojawią się także ćwiczenia wrażliwości zmysłowej, np. słuchu. W trakcie takiej zabawy dziecko odgaduje różne dźwięki, rozpoznaje odgłosy, wsłuchuje się w odgłosy otoczenia.
Rozwijajcie twórcze zdolności umysłu poprzez: tworzenie historii, wymyślanie rymowanek, wierszyków, zagadek. Ćwiczcie pamięć i spostrzegawczości (m.in. poprzez naukę wierszyków, rymowanek, wyliczanek; zabawy w „szukanie różnic”).
Bardzo ważna metodą edukacji teatralnej jest drama. Metoda polegająca na „odgrywaniu” różnych sytuacji, wcielaniu się w role. Ważne jest nie samo wykonanie zadania pod względem bogactwa aktorskich środków wyrazu. Znaczenie ma przeżywanie emocji, wczuwanie się w sytuacje, poszukiwanie w sobie uczuć i wrażeń, które sa bliskie danej postaci.
Bez względu na predyspozycje, talent czy pasje dziecka, zaproponowane powyżej zadania i pomysły mogą się sprawdzić w wielu sytuacjach. Dla wszystkich dzieci mogą być źródłem doskonałej zabawy, integracji, kontaktu. Mogą być niezwykłą przygodą, która może przerodzić się w pasję teatralną w przyszłości…
—————————–
