Choroba wieku dziecięcego, wysoce zaraźliwa wywoływana prze wirusy. Zidentyfikowana 21 szczepów wirusa odry. Do zakażenia dochodzi drogą kropelkową, przez wydzielinę z nosa i gardła, kichanie, kaszel lub bezpośredni kontakt z przedmiotami, na których wydzielina się znalazła. Przebycie odry daje odporność na tę chorobę na całe życie.
Objawy odry podobne są do objawów przeziębienia: kaszel, ból gardła, gorączka, kichanie, znużenie, katar i czerwone, podrażnione oczy(może prowadzić do zapalenia spojówek). Występują powiększone węzły chłonne. Na dzień przed wystąpieniem wysypki pojawiają się plamy Koplika, niebieskawo białe guzki, które wyglądają jak drobinki soli w czerwonej otoczce. Zwykle, jako pierwsze pojawiają się na błonie śluzowej jamy ustnej, przy dolnych zębach trzonowych i rozprzestrzeniają się, aby zniknąć przed wyłonieniem się wysypki. Wysypka jest plamista, płaska, różowa i początkowo pojawia się na skroniach, skórze głowy, linii włosów, za uszami, na tworzy i szyi, a następnie rozchodzi się aż do stóp. Skóra staje się opuchnięta i obrzęknięta. Z wysypką może pojawić się swędzenie.
Mogą wystąpić powikłania jak zapalenie płuc, infekcja oczu lub uszu.
Leczenie odry jest objawowe, stosowane są leki przeciwgorączkowe i przeciwzapalne.
Dla zapobiegania zachorowaniom stosuje się szczepienia: w postaci osobnej szczepionki lub
w szczepionce skojarzeniowej(jednoczesne szczepienie przeciwko śwince, odrze i różyczce).
Bibliografia:
A. Thrash, C. Thrash, P. Austin, Leczenie domowe dzieci, Mszczonów 2009
H. Murkoff, A. Eisenberg, S. Hathaway B.S.N., Pierwszy rok życia dziecka, Poznań 2009
J. Jagla, Boska medycyna i niebiescy uzdrowiciele wobec kalectwa i chorób człowieka, Warszawa 2004
Ks. Piotr Skarga, Żywoty Świętych Polskich, Warszawa 2000
Domowy Poradnik Medyczny, pod red. K. Janickiego, Warszawa 2001
Encyklopedia Zdrowia, pod red. W.S. Gumułki i W. Rewerskiego, Warszawa 2001