Dyspraksja, to zaburzenie neurologiczne, związane z nieumiejętnością zaplanowania ruchu. Szacuje się, że około 6% populacji dzieci jest dotknięta problemem dyspraksji, co oznacza, że w każdej klasie może być 2-3 dzieci z takim zaburzeniem*.
Dzieci o obniżonych umiejętnościach ruchowych, sprawiają wrażenie niezdarnych, a ich ruchy są nieskoordynowane. Takie dzieci często mają problemy z pisaniem, wycinaniem, wiązaniem kokardek, zapinaniem guzików. Dzieci z dyspraksją nie lubią zabaw ruchowych; kopania piłki, łapania jej, nie radzą sobie w grach zręcznościowych. Istnieje też dyspraksja związana z niemożliwością prawidłowego wypowiadania się, lub trudnością z poruszaniem mięśniami twarzy i języka. Czasami dziecko, z takim zaburzeniem nie potrafi powiedzieć tego, o czym myśli, ma trudności z wypowiadaniem się.
Dyspraksję określa się też jako: Syndrom Niezdarnego Dziecka, Rozwojowe Zaburzenie Koordynacji, Dysfunkcja Percepcyjno-Motoryczna.
*dane ze strony: www.szkolaniezwykla.org.pl
