Zaburzenia rozwoju zębiny, naukowo zwane dysplazją zębiny, należą do wrodzonych zaburzeń twardych tkanek zęba i są bardzo rzadkim schorzeniem, najczęściej wykrywanym na podstawie zmian zapalnych jamy ustnej lub przy zbyt dużej ruchliwości zębów.
Dysplazja dzieli się na dwa typy. Typ I – zwany naukowo dysplazją korzeniową, polega na szczątkowym wykształceniu korzeni zębów, co może mieć wpływ na przedwczesne wypadanie zębów. Kolor uzębienia mlecznego jest prawidłowy. W typie II – zwanym dysplazją zębiny koronowej, zęby mleczne są brązowe lub niebieskie, a komora miazgi jest nieobecna. Dysplazja jest wadą dziedziczną, a jej leczenie jest bardzo trudne. Głównym celem jest jak najdłuższe utrzymanie własnego uzębienia. Kluczową rolę odgrywa tu odpowiednia higiena jamy ustnej, częste kontrole w gabinecie stomatologicznym, lakowanie, usuwanie płytki nazębnej oraz odpowiednia dieta.
Problem zaburzeń rozwoju szkliwa dotyka w 60% dzieci do 1 roku życia i ma ścisły związek z uszkodzeniem szkliwa w trakcie jego rozwoju i mineralizacji. Zalicza się tu niedorozwój szkliwa. Schorzenie to dotyka dzieci urodzone przedterminowo (w około szóstym miesiącu) lub niemowlęta, które wysoko gorączkowały, bądź przechodziły infekcje wymagające leczenia antybiotykami. Kolejną przyczyną zmian w rozwoju szkliwa są zaburzenia gospodarki wapniowo-fosforowej. U dzieci najczęstszym objawem zaburzeń gospodarki wapniowej jest krzywica spowodowana niedoborem witaminy D3.
Zapalenie dziąseł
Zapalenie dziąseł spowodowane jest nagromadzeniem się płytki nazębnej. Objawia się zaczerwienieniem, obrzękiem i bólem. Może wystąpić również krwawienie podczas szczotkowania, nieprzyjemny posmak w ustach oraz brzydki oddech.
Przy odpowiedniej higienie jamy ustnej oraz regularnych wizytach kontrolnych w gabinecie stomatologicznym schorzenie to nie jest groźne. Jednak w przypadku nagoromadzenia się zbyt dużej ilości płytki nazębnej dochodzi do utworzenia się kamienia i niezbębne jest stomatologiczne czyszczenie zębów.
