Na koniec warto sobie uświadomić, że zazdrość nie jest typowo dziecięcym uczuciem. Z niej się nie wyrasta, jedynie z wiekiem umiemy lepiej (lub gorzej) radzić sobie z jej objawami. Z pewnością jeszcze nie raz będziemy świadkami scen zazdrości naszych dzieci, nawet kiedy będą już zupełnie dorosłe. Próbujmy jedynie zmniejszać jej rozmiary i nie podsycać wszędzie tam, gdzie już się pojawiła. Im więcej miłości, otwartości, odwagi i pewności siebie, a mniej porównywania i rywalizacji, tym mniej zazdrości.
- Bardziej zazdrosne od innych są dzieci niepewne i z niską samooceną.
- Im więcej kar w wychowaniu i mniej nagród, tym mniej pewności siebie.
- Stawianie zbyt wygórowanych wymagań i niedocenianie dziecięcych sukcesów sprawia, że dzieci nie wierzą we własne siły i stają się bardziej zazdrosne.
[dropcap style=”round”]Gdy dziecko jest zazdrosne unikajmy:[/dropcap]
1. Zawstydzania, bo zawstydzone dziecko będzie ukrywało swoje problemy, a nie próbowało je rozwiązywać.
2. Etykietki „zazdrośnik”, bo ona szybko przylgnie do dziecka i trudno będzie się jej pozbyć.
3. Karcenia, bo jeśli dziecko „walczy” z kolegą o dowodzenie
w grupie czy nową zabawkę, to wymierzając karę, nie pozwalamy mu zrozumieć sytuacji.
4. Ośmieszania, bo to wpływa na obniżenie poczucia własnej wartości u dziecka i nie zmniejsza siły zazdrości.