Do zakażenia gronkowcem najbardziej przyczynia się gronkowiec złocisty. Uważany jest za jedną z najpowszechniejszych bakterii wywołujących choroby u ludzi. Do zakażenia dochodzi przez skórę i błony śluzowe. Naruszenie ciągłości powłok jest częstą, ale nie jedyną przyczyną zakażenia.
Początkowo może pojawić się pojedynczy czerwony czyrak wyglądający jak krostka zawierający ropę, a także zapalenie mieszków włosowych, charakteryzujące się powstawaniem ranek i grudek na skórze wokół włosa. Gronkowiec infekujący narządy wewnętrzne może wywołać między innymi zapalenie płuc. Charakteryzuje się wtedy wysoką gorączką, dreszczami, kaszlem z odkrztuszającą się flegmą, bólem w klatce piersiowej i trudnościami w oddychaniu. Gronkowiec może też wywołać zatrucie pokarmowe, a jego symptomy to mdłości, wymioty, biegunka, ból brzucha oraz gorączka. Jednak najniebezpieczniejszym dla zdrowia jest zespół wstrząsu toksycznego, charakteryzujący się wysoką gorączką powyżej 39°C, zawrotami głowy, biegunką i wymiotami, bólami mięśni i objawami wskazującymi na zapalenie błon śluzówek.
Zakażenie skórne leczy się za pomocą maści antybiotykowych, czasem podaje się antybiotyki doustnie. W przypadku wystąpienia ropni osusza się je operacyjnie nacięciem i wyciągnięciem wydzieliny. Niektóre szczepy gronkowca są odporne na antybiotyki, wtedy stosuje się wprowadzenie leku dożylnie.
Ze względu na powszechne występowanie bakterii gronkowca trudno się jest ustrzec przed nim. Możemy jednak zminimalizować ryzyko zakażenia poprzez przestrzeganie podstawowych zasad higieny i dostarczanie organizmowi dużej ilości wody, dzięki czemu organizm pozbywa się bakterii. Ważne jest prawidłowe przechowywanie produktów spożywczych. Bakterie gronkowca giną w temperaturze powyżej 60°C.