Wyjaśniało to w dużej mierze nieudane spotkanie Franka z kolegą. Mama przygotowała inny niż zwykle posiłek, pojawiły się rzeczy, których Franek dotychczas nie jadał. Do tej pory rodzice nie zwracali na to uwagi – każdy ma swoje ulubione i mniej lubiane produkty. Co więcej, nie dość, że kolega w trakcie spotkania nie podążył za proponowaną przez Franka aktywnością (oglądanie książek związanych z jego zainteresowaniami), to jeszcze zaczął zabawę modelami Franka, które on sam zdejmował z półki tylko po wcześniejszym umyciu rąk i – jak się później okazało – w określonej kolejności.
Diagnoza zespołu Aspergera nie jest łatwa, ponieważ każde dziecko zachowuje się we właściwy, charakterystyczny dla siebie sposób. Głównymi założeniami w pracy z dzieckiem jest nauczenie go rozpoznawania, na przykład poprzez odgrywanie scenek, lub nauczenie tego, co w danej sytuacji może oznaczać uśmiech czy ziewanie. Pomocne jest też wzmacnianie umiejętności społecznych: chociażby czekanie na swoją kolej, patrzenie w oczy w czasie rozmowy, rozpoczynanie zabawy. Pomagają też zajęcia terapeutyczne w grupie, gdzie w przewidywalnej i bezpiecznej strukturze może się nauczyć odpowiednich zachowań, poszerzyć umiejętności społeczne, a będąc nagradzanym za swoje starania i osiągnięcia – poczuć się kompetentnym i zrozumianym.
Opisana tu historia nie jest prawdziwa – inspirację dla jej powstania stanowiły doświadczenia zebrane w ramach konsultacji diagnostycznych oraz kontraktów terapeutycznych autorki z kilkoma różnymi dziećmi i ich rodzicami.
———————————-
Patrycja Rzepecka – psycholog i psychoterapeuta dziecięcy. Zajmuje się diagnozą psychologiczna problemów dzieci i młodzieży, prowadzi grupy trenujace kompetencje społeczne u dzieci oraz psychoterapie indywidualną dzieci. Pracuje w Akademickim Centrum Psychoterapii i Rozwoju SWPS w Warszawie,
www.centrum.swps.pl, tel. (22) 517 99 65.